Στις κακοποιήσεις ζώων που βγαίνουν καθημερινά στη δημοσιότητα απαντάμε με «Φιλοζωικές ιστορίες με όμορφο τέλος». Ιστορίες που δεν άρχισαν καλά, αλλά εξελίχθηκαν υπέροχα!
Ποδαρικό στη στήλη μάς κάνει ένα όμορφο αγόρι με μεγάλες πατούσες, ο Ερμής. Ο Ερμής κουβαλάει μια μεγάλη και δύσκολη ιστορία. Μια ιστορία, που όμως έχει αφήσει πίσω του χάρη στην καλή του νεράιδα, τη Χριστίνα Κότσαρη, Ηλιουπολίτσσα, ενεργή φιλόζωη και πιστή του φίλη, που μας την αφηγείται:
«Όχι δεν είναι παραμύθι, είναι η αληθινή ιστορία τριών σκυλάκων… Πριν από περίπου 8 χρόνια σε μια γειτονιά της πόλης μας, τρία όμορφα πλάσματα ζούσαν τη δική τους πονεμένη ιστορία, που κανείς δεν υποψιαζόταν. Βλέπετε τα αδέσποτα ζώα έχουν ελπίδα να τα δει κάποιος και να τους προσφέρει μια καλύτερη ζωή, αυτά τα τρία όμως πλάσματα δεν είχαν καμία. Ζούσαν περιορισμένα σε έναν βρώμικο κήπο χωρίς νερό και φαγητό, άρρωστα και παραμελημένα. Περίμεναν το τέλος τους.
Όταν τα ανακάλυψα -σίγουρα κάποιος άγγελος με έστειλε να δω τις συνθήκες που ζούσαν- όλα άλλαξαν… Τα ανέλαβα και σύντομα ο Ερμής, η Μπρίντα και η Κρίστι ξαναβρήκαν τον παλιό, χαρούμενο εαυτό τους. Τα φρόντισα όσο καλύτερα μπορούσα, όμως τα χρόνια ήταν πολλά που βάραιναν τις πλάτες τους κι έτσι πια ζει μόνο ο Ερμής. Σε αυτόν, λοιπόν, γράφω αυτό το γράμμα και μοιράζομαι μαζί μας μερικές από τις στιγμές μας. Γιατί όλα τα πλάσματα αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία κι εμείς μαζί τους!
Γράμμα στον Ερμή, ένα υπέροχο λευκό συννεφάκι…
Ερμή μου,
Το ήξερες ε; Από την στιγμή που με πρωτοκοίταξες στα μάτια όταν ο τότε «μπαμπάς σου» μου είπε με χαρά ότι πήρε σκυλάκι και ήρθα να σε δω..
Κι εγώ που να φανταστώ την πορεία της ζωής μας…
Σε έχασα για μεγάλο διάστημα, έμαθε ότι σου έφεραν παρέα ένα τριχωτό κοριτσάκι, μόνο που δεν μου είπαν ότι δεν την είχαν στειρώσει (ούτε εσένα φυσικά) και απέκτησες και μια κόρη. Όταν το έμαθα έτρεξα να πάρω τα δυο κορίτσια να τα στειρώσω, εσένα δεν με άφησαν..
Πολλά χρόνια πέρασαν, πίστευα ότι σας πρόσεχαν και ότι ήσασταν χαρούμενα. Πόσο λάθος έκανα.. ο μπαμπά σας μετακόμισε σε άλλη πόλη και εσείς μείνατε εκεί να περιμένετε… κάποιος υποτίθεται ότι σας πρόσεχε, όμως κανένας δεν είχε νοιαστεί…
Πέρασα και είδα τρία ταλαιπωρημένα πλασματάκια, νηστικά και διψασμένα μέσα σε ένα βρώμικο κήπο που δεν είχατε που να πατήσετε, χωρίς σταλιά νερό και δείγμα φαγητού. Φοβισμένα όλα σας, επιθετικός εσύ γιατί σου φώναζαν, ποιος ξέρει αν σας χτύπησαν κιόλας, σας παραμελούσαν, εσένα φαίνονταν τα πλευρά σου από την ασιτία, η Μπρίντα ήταν πλήρως αφυδατωμένη, η Κρίστυ γεμάτη μύκητες, είχατε παραδοθεί.. και απλά περιμένατε το τέλος σας.
Εκείνη την στιγμή ορκίστηκα να σας ξανακάνω χαρούμενα!! Και η ζωή σας άλλαξε μαζί με την δική μου.
Για ημέρες καθάριζα και καθάριζα μέχρι να λάμψει ο χώρος σας..
Πρώτο μέλημα να σας φέρω φαγητό, νερό, φάρμακα, βιταμίνες… δεν θα ξεχάσω το βλέμμα σας όταν είδατε τρία γεμάτα πιάτα, τρώγατε ο ένας του άλλου σαν να μην υπήρχε αύριο για σας.
Υπήρχε όμως ένα μεγάλο αύριο για όλους μας.
Ο «μπαμπάς σας» έλεγε ότι θα σας πάρει να ξεκινήσετε μια νέα ζωή μαζί του, δεν το έκανε ποτέ.. και πιστεύω καλύτερα. Σας είχε αφήσει ήδη μια φορά και ο φύλακας άγγελός σας που δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να σας προσέχει κι έβλεπε τα πάντα αποφάσισε να σας αφήσει μαζί μου!
Τα χρόνια περνούσαν, ξαναγίνατε τα υπέροχα και υγιή πλάσματα που έπρεπε να είσαστε πάντα, καταλάβατε ότι δεν θα πεινάσετε και δεν θα διψάσετε πάλι! Δεν μπορούσα να σας πάρω σπίτι μου γιατί είχα άλλα δύο σκυλάκια, όμως μπορούσα να είμαι μαζί σας κάθε ημέρα αρκετές ώρες και είχατε ένα καθαρό σπίτι και κήπο να τρέχετε, να παίζετε και να χαζεύετε. Στην γειτονιά που πριν διαμαρτύρονταν τώρα χαίρονταν που σας έβλεπαν καλά.
Και μετά από εφτά χρόνια η Κρίστυ μας έφυγε και έμεινες εσύ και η Μπρίντα, περνούσατε όμορφα, βρήκαμε και μια καινούργια φίλη που σας αγάπησε, σας έλεγε συννεφάκια και χαιρόσασταν, σας πηγαίναμε βόλτα μαζί και καμαρώνατε!
Αλλά πριν λίγες ημέρες έφυγε ήσυχα και το κορίτσι μας, η Μπρίντα μας, μεγάλωσε πολύ….
Και παρόλο που έμεινες μόνος και γέρασες λίγο κι εσύ, (λίγο μόνο ε δείχνεις τον απίστευτα μοναδικό χαρακτήρα σου, χαίρεσαι την βόλτα μας και τις ώρες που περνάμε μαζί!!
Γιατί εσύ από τότε που μωρό ακόμα με κοίταξες στα μάτια και χώθηκες στην αγκαλιά μου, ήξερες ότι όσα άσχημα κι αν συνέβαιναν δεν θα έμενες ποτέ μόνος, ήξερες ότι θα είμαστε μαζί!
Και θα είμαστε Ερμή μου, στο υπόσχομαι…
