Οι «Φιλοζωικές Ιστορίες» εμπλουτίζονται με την ιστορία της μικρής Ραφαέλας, που μοιράζεται μαζί μας η αγαπημένη στιχουργός, συνθέτρια και μουσική παραγωγός Μαντίνεια Βάγγαλη.
Ένα Φθινοπωρινό πρωινό στην κάτω Ηλιούπολη βρισκόταν παρκαρισμένο ένα εταιρικό αυτοκίνητο. Αποβραδίς στη μηχανή του είχε κοιμηθεί ένα μικρό γατάκι, που ήταν μόνο 30 ημερών. Εκεί που κούρνιαζε μέσα στη μηχανή του αυτοκινήτου ακούει ξαφνικά βήματα. Ήταν ένας από τους οδηγούς του οχήματος που άνοιγε με το κλειδί του το αυτοκίνητο για να πάει σε κάποια εξωτερική δουλειά. Έβαλε τα κλειδιά στη μίζα και εκεί που ήταν έτοιμος να βάλει μπροστά το αυτοκίνητο και να φύγει άκουσε μία γλυκιά φωνούλα μέσα από το αυτοκίνητό του. «Από που ακούγεται αυτό;», απόρησε και άρχισε να ψάχνει στο αυτοκίνητο. Μόλις συνειδητοποίησε πως επρόκειτο για κάποιο γατάκι που έχει κρυφτεί μέσα στη μηχανή του αυτοκινήτου φώναξε μία συνάδελφό του να έρθει για να τον βοηθήσει να το απεγκλωβίσουν.
Η ιστορία αυτή είναι της μικρής μας Ραφαέλας!
Από την στιγμή που απεγκλωβίστηκε έγινε η μασκότ του γραφείου μας. Οι εργοδότες μας ανέλαβαν να της αγοράσουν σπιτάκια, κρεβατάκια, παιχνίδια και όλα τα απαραίτητα εφόδια (π.χ. άμμο, γατοτροφή, κλπ.), για να μένει μαζί μας. Την πήγαμε στην κτηνίατρο και την φροντίζαμε σα νέο μέλος της οικογένειάς μας. Καθημερινά ερχόταν σε επαφή στον εργασιακό μας χώρο με 10-15 άτομα και όλοι της πρόσφεραν χάδια, αγκαλιές και πολύ αγάπη. Τα Σαββατοκύριακα έμενε εντός του γραφείου και περνούσε πάντοτε κάποιος για να ελέγξει πως είναι και να βάλει φαγητό και νερό. Έτσι, η ζωή της είχε σωθεί και ακόμα και η ίδια πολλές φορές το καταλάβαινε πως ήταν πολύ τυχερή.
Όταν έκλεισε τους 7 μήνες, αποφασίσαμε να της κλείσουμε ραντεβού στον κτηνίατρο για να της κάνουμε στείρωση. Κατά την διάρκεια της επέμβασης ανακάλυψε ο κτηνίατρος πως είχε πυομήτρα. Μας κάλεσε στο τηλέφωνο και μας ενημέρωσε πως η κατάσταση της είναι κρίσιμη και πρέπει να νοσηλευτεί για να είμαστε σίγουροι πως η μόλυνση δεν έχει ήδη επεκταθεί. Οι εργοδότες μας αμέσως μας είπαν να την πάμε σε κτηνιατρική κλινική για να νοσηλευτεί και έτσι και έγινε. Έμεινε μέσα 3 ολόκληρες μέρες και όλοι μας είμαστε έντρομοι και πάρα πολύ αγχωμένοι μήπως δεν τα καταφέρει, αλλά ευτυχώς για μία ακόμα φορά στάθηκε τυχερή.
Σήμερα εξακολουθεί να είναι κοντά μας και πολύ σύντομα θα κλείσει 1 χρόνο ζωής. Μερικές φορές την κοιτάζουμε και σκεφτόμαστε ποια θα ήταν η τύχη της, αν δεν την βρίσκαμε εμείς, και χαιρόμαστε μέσα από την καρδιά μας που τα έφερε έτσι η ζωή. Μακάρι το ίδιο παράδειγμα να ακολουθούσαν και άλλοι, γιατί αυτές οι τόσο γλυκές ψυχούλες θα έβρισκαν ένα ζεστό σπίτι και θα μπορούσαν να ζήσουν με φροντίδα και στοργή, όπως τους αρμόζει. Για αυτό το λόγο, είμαι πολύ χαρούμενη που έχω επιλέξει να εργάζομαι σε αυτήν την δουλειά: γιατί οι εργοδότες μας ανέλαβαν την ευθύνη να εντάξουν αυτό το υπέροχο πλάσμα στην οικογένειά μας. Εύχομαι το ίδιο να έκανε ο καθένας στην θέση τους!
